နွစ္ကိုယ္တူ ခ်စ္သမွ်ကိုေလ ( စ / ဆံုး )

နွစ္ကိုယ္တူ ခ်စ္သမွ်ကိုေလ  ( စ / ဆံုး )
-------------------------------
မင္းညိဳ အေအးဆိုင္ေလးမွာ ထိုင္ေနသည္မွာ နာရီဝက္ခန္႔ရိွျပီ။ ခုထိ ခိ်န္းဆိုထားေသာ ေကာင္မေလးမွာ ေရာက္မလာေသးေပ။ မင္းညိဳ ရင္တဒိတ္ဒိတ္ခုန္ေနမိသည္။ အြန္လိုင္းေပၚတြင္ BDSM စိတ္ဝင္စားသူခ်ည္း အျပန္အလွန္ ခင္မင္ရာမွတဆင့္ ဓါတ္ပံုလဲလွယ္ခဲ႔ ျကသည္။ လြန္ခဲ႔သည့္လတုန္းက ထိုေကာင္မေလးအား မင္းညိဳ
ခ်စ္ခြင့္ေတာင္းရာ တစ္ပတ္အျကာတြင္ ျပန္
ခ်စ္ေျကာင္း အေျဖရခဲ႔သည္။ ထိုု႔ေနာက္ ညတိုင္း ဖုန္းေျပာျဖစ္ျကသည္။ Video call ေခၚ၍
ခ်စ္စကားမ်ား ျကည္နူးစြာေျပာျကေပမယ့္ ယခု
ထိ အျပင္မွာမေတြ႕ ဖူးေသးေပ။ ညတိုင္း လိုင္း
ေပၚတြင္ BDSM playျကသည္။ အျပင္မွာ
တကယ္ေဆာ့ဖို႔ ေျပာေပမယ့္ ေကာင္မေလးမွ
ရွက္သည္ဟုဆိုကာ မလိုက္ေလ်ာခဲ႔ေပ။ ယေန႔
ေတာ့ သူအတင္းအျကပ္ေတာင္းဆိုလြန္းသျဖင့္
အျပင္မွာေတြ႕ ဖို႔ ခိ်န္းဆိုထားသည္။ မင္းညိဳ
အေတြးပြားေနခိုက္ ျမန္မာဆန္ဆန္ ခိ်တ္ထဘီ
အနီရဲရဲ ရင္ဖံုးနွင့္ ဝင္းဝါစိုျပည္ေသာ အသားအေရကိုပိုင္ဆိုင္ထားသည့္ မိန္းမလွေလးတစ္ဦး
အနီး လာရပ္သည္။ မင္းညိဳ ေမာ့ျကည့္ရင္း
" ဟာ ယမင္း ကိုယ္ေမွ်ာ္ေနတာ လာေလ ထိုင္"
ျပာျပာသလဲ ေနရာေပးရသည္။ ယမင္းက ခုမွ
အျပင္မွာ ေတြ႕ ဖူးသည္မို႔ ရွက္ရွာသည္ထင့္။
သူ႔ေဘးနား ကပ္မထိုင္ဘဲ စားပဲြတဖက္ရိွ ခံုမွာ
ထိုင္သည္။ အရွက္သည္းေနေသာ မ်က္နွာနုနု
ေလးကို ငံုံ႔ကာ ထိုင္ေနေတာ့ မင္းညိဳ အားမလို
အားမရျဖစ္ရသည္။

" ယမင္း ဘာေသာက္မလဲ မွာေလ . ."
" ဟုတ္ Lime ေသာက္မယ္. . ."
သူ Lime မွာေပးေတာ့ ခဏေနလာခ်ေပးသည္။
အေအးခြက္ထဲရိွ ပိုက္တံအား အေျကာင္းမဲ႔
ေမႊေနေသာ ယမင္းကို ျကည့္ျပီး မင္းညိဳ ရီခ်င္
သည္။ ဒီေကာင္မေလး ေတာ္ေတာ္အရွက္ျကီး
ပါလားဟုလည္း ေတြးျပီးျပံဳးရသည္။
" ယမင္း. . . "
"ရွင္. . ."
" ကိုယ့္ကိုေမာ့ျကည့္ပါဦး. .ရွက္ေနတုန္းပဲလား"
 မဝံ႔မရဲေမာ့ျကည့္လာေသာ ယမင္းကို မင္းညိဳ
ေငးေနမိသည္။ ေသြေျကာစိမ္းေလးမ်ား ယွက္
ေျပးေနသည့္ ယမင္းပါးနုနုေလးနွစ္ဖက္မွာ
ရွက္ရိပ္ျဖင့္ နီေနသည္။ ပိုက္တံကို အေျကာင္း
မဲ႔ေမႊေနေသာ ယမင္းလက္ဖ်ားနုနုေလးမ်ားအား
သူ လွမ္းဆဲြေတာ့ အသာအယာ ရုန္းသည္။
" ကိုယ္ေတာင္းဆိုထားတဲ႔အတိုင္း တစ္ေနရာ
ကို သြားရေအာင္ေလ . . ."
" ဟုတ္ အင္း အဲ ကိုမင္းညိဳ.  ."

"ဟာ အေခၚအေဝၚျကီးက မနိပ္လိုက္တာ ကိုကို
လို႔ေခၚပါ ဖုန္းထဲက် ကိုကိုေခၚျပီး အျပင္က်မွ
ရွက္ေနရတယ္လို႔ ခ်စ္သူျဖစ္တာပဲတစ္လျပည့္
ေတာ့မယ္ဥစၥာ. . ." သူမေက်မနပ္ေျပာေတာ့
ပိုေခါင္းငံု႔သြားသည္။ ထို႔ေနာက္ မပြင့္တပြင့္
ေလသံျဖင့္ " ဟုတ္ ကိုမင္း အဲ ကိုကို . . "

" ကဲ လာထ ကိုကိုတို႔သြားစို႔. . ."

မင္းညိဳ ကားမယူလာသျဖင့္Taxi တစ္စီး
လက္ျပကာ နွစ္ဦးသား ထြက္လာ
ခဲ႔ျကသည္။ ဦးတည္ရာကား မင္းညိဳ၏အဖိုး
ပိုင္ေသာ ျခံကေလးဆီသို႔ျဖစ္သည္။ ျခံေစာင့္
ဦးေလးျကီးအား ရြာျပန္ရန္ ခြင့္တစ္ပတ္ေပးျပီး
သူကေတာ့ အေဖနွင့္အေမကို ဒီျခံမွာ စိတ္ေအး
လက္ေအး ေနမလို႔ဟု ေျပာထားသည္။ ျခံသည္
တျခားျခံမ်ားနွင့္ နည္းနည္းလွမ္းျပီး အေတာ္
အသင့္က်ယ္ဝန္းသည္။ တစ္ထပ္တိုက္ကေလး
ေဆာက္ထားျပီး ေအးေဆးဆိတ္ျငိမ္လွသည္။
ကကကားေလးက ျခံေရွ႕ ထိုးရပ္ေတာ့ ကားခ
ရွင္းေပးလိုက္ျပီး ယမင္းလက္ကိုဆဲြကာ ျခံတံခါး
ဖြင့္ တိုက္ထဲဝင္လာခဲ႔သည္။ ယမင္း ေျခလွမ္း
မ်ားကား တြန္႔ဆုတ္ တြန္႔ဆုတ္နွင့္ ေျကာက္ရြ႕ံ
ေနဟန္ရိွသည္။ မင္းညိဳ ျခံတံခါးနွင့္ ျပတင္း
ေပါက္ အိမ္တံခါး အကုန္ေသာ့ခတ္ပိတ္လိုက္
ေတာ့ ယမင္း ပို၍ ပင္ အားငယ္သြားသည္။
မင္းညိဳ မီးခလုတ္ဖြင့္ျပီးေနာက္ ယမင္းနား
လာထိုင္သည္။
" ခဏ ကိုကို ျပစရာရိွတယ္ . . ."

မင္းညိဳ အိတ္အညိဳတစ္လံုး ဆဲြထုတ္လာျပီး
ယမင္းေရွ႕ သြန္ခ်ေတာ့ ယမင္း မ်က္လံုးျပဴး
သြားသလို ရင္တဒိတ္ဒိတ္ခုန္သြားသည္။
ထြက္လာသည့္ပစၥည္းေတြက ျကာပြတ္
တစ္ေခ်ာင္း ျကိဳးေခြေတြနွင့္ လက္ထိတ္နွစ္စံု
တိတ္ေခြတစ္ေခြ ေဘာလံုးအေသးေလးတပ္
ထားသည့္ ျကိဳးတစ္ေခ်ာင္း တုန္ခါစက္ကေလး
နွင့္ ကလစ္မ်ားျဖစ္သည္။

" ကဲ ယမင္း ရွက္ေနတုန္းလား အဝတ္ေတြခြ်တ္
ေလ . . ."
 ယမင္း မတုန္မလႈပ္ ထိုင္ေနသည္။ မင္းညိဳ
နားလည္စြာနွင့္ ေစာင့္ေပးေနသည္။ ဒီကိစၥမ်ိဳးက အတင္းအျကပ္လုပ္လို႔မရေပ။ စိတ္ရွည္
သည္းခံရမည္ျဖစ္သလို ညိွညိွနိႈင္းနိႈင္းလည္းရိွ
ရမည္ျဖစ္သည္။ ယမင္းနား ကပ္ထိုင္ကာ
လက္ဖဝါးေလးမ်ားကို အသာဆဲြယူျပီး မင္းညိဳ
ေျပာလိုက္သည္။

" ကိုကို႔ကို မယံုဘူးလား . . ."
"မ မ မဟုတ္ပါဘူး ကိုကို ယမင္း ေျကာက္လို႔ပါ"
" ေျကာက္စရာမရိွပါဘူး ကိုကို ေစာင့္ထိန္းနိုင္
ပါတယ္ ယမင္း အပ်ိဳရည္မပ်က္ေစရပါဘူး
ကိုကို ကတိေပးတယ္. ."
" အခိ်န္ေတြလဲ လင့္ကုန္ျပီ ညေနက် ယမင္းကို
ကိုယ္ျပန္ပို႔ေပးရဦးမယ္ေလ . ."
" ဟုတ္ သိပါတယ္ ကိုကို မ်က္လံုးမိွတ္ထား."

မင္းညိဳ မ်က္လံုးမိွတ္ထားေတာ့ ယမင္း ရင္ဖံုးအား တြန္႔ဆုတ္ကာခြ်တ္သည္။ ထို႔ေနာက္ တဆင့္ခ်င္း. .။
       အလံုးစံု ခြ်တ္ျပီးခိ်န္တြင္  အရွက္သည္း
ေနေသာ ေလသံေလးျဖင့္
" ကိုကို မ်က္လံုးဖြင့္လို႔ရျပီ. . ."

မင္းညိဳ မ်က္လံုးဖြင့္ေတာ့ ျမင္လိုက္ရတဲ႔ျမင္
ကြင္းေျကာင့္ အသက္ရွဴ မွားမတတ္ျဖစ္သြား
သည္။ လွရက္ေလျခင္း။ အမို႔အေမာက္ အရိႈက္
ဖိုျကီးငယ္ အျပစ္ေျပာစရာမရိွ။ လံုးဝန္းလွပ
ေသာ နို႔အံုမွာ နို႔သီးနီနီနုနုေလးက ေကာ့တက္
ေနသည္။ ေျဖာင့္စင္းသြယ္လ်ကာ ဝါဝင္းေန
သည့္ ေပါင္တံမ်ားက ပန္းပုထုထားသည့္နွယ္။

" ကိုကို အဲ႔ေလာက္ စိုက္ျကည့္မေနနဲ႔ေလ
ယမင္းရွက္တယ္. ."
မင္းညိဳ ျပံဳးမိသည္။ သူသတိလက္လြတ္ ေငး
ေနမိသည္ေလ။
" ကိုကို႔ ကို ယမင္း ယံုတယ္ေနာ္. . ."
 သူ႔ေရွ႕  ဒူးေထာက္ရင္း ယမင္း ေျပာေတာ့
မင္းညိဳ ေခါင္းညိတ္ျပသလို နႈတ္မွလဲ မဲွ႔တစ္
ေပါက္မစြန္းေစရပါဘူးဟု ကတိေပးရသည္။
ယမင္းက ျပည့္ေဖာင္းတင္းအိေနေသာ လက္
ကေလးနွစ္ဖက္အား ပူးျပီး သူ႕ေ ရွ႕ ထိုးေပး
သည္။ သူ ျကိဳးယူကာ လက္ကေလးနွစ္ဖက္ကို
ခပ္တင္းတင္းေလး တုပ္ခ်ည္ေတာ့ နာသည္မို႔
လားမသိ မ်က္နွာေလးတခ်က္ မဲ႔သြားသည္။
ထို႔ေနာက္ ျကိဳးရွည္ရွည္တစ္ေခ်ာင္းနွင့္ တဲြကာ
ထုတ္တန္းေပၚပစ္တင္ တျဖည္းျဖည္း ဆဲြသည္။
တျဖည္းျဖည္းနွင့္ ယမင္း ေျခဖ်ားေထာက္ရ
သည္အထိ ဆဲြသည္။ ယမင္း မ်က္နွာငယ္ေလး
နွင့္ သူ႔ကို ျကည့္ေနသည္။ မင္းညိဳ  ေဘာလံုး
တပ္ျကိဳးကေလးအားယူကာ ယမင္းကို ပါးစပ္
ဟေစျပီး ေဘာလံုးကို ဂရုတစိုက္ ပါးစပ္ထဲထည့္ ေခါင္းေနာက္၌ ပတ္ခ်ည္လိုက္သည္။ ခုခိ်န္္မွာေတာ့ယမင္းသည္ စကားလဲမေျပာနိုင္ ရုန္းလဲမရုန္းနိုင္ေတာ့။

    မင္းညိဳက အေမႊးမသပ္ထားသည့္ ထား
ဝယ္ျကိမ္ကေလး ယူလာျပီး ယမင္း ဖင္ကို
ခပ္စပ္စပ္ေလး တစ္ခ်က္ရိုက္သည္။ ယမင္း
ေကာ့တက္သြားသည္။ ဒီေကာင္မေလး သိပ္
နုနယ္လြန္းသည္။ တစ္ခါမွ အရိုက္ခံရဖူးပံု
မေပၚေပ။ ထို႔ေနာက္ အားနည္းနည္း ထည့္ကာ
ရိုက္ေတာ့ ယမင္း တုန္တက္သြားသည္။
" အု အု ဝု. . ."

ပါးစပ္အပိတ္ခံထားရသျဖင့္ အသံက်ယ္က်ယ္မထြက္ေပ။ နာက်င္ေနေပမယ့္ ေက်နပ္ပံုရသည့္
မ်က္ဝန္းလွလွေလးမ်ားက ရႊန္းစိုေနသည္။
မင္းညိဳ ဖင္ရိုက္ေနရာမွ ေနရာေျပာင္းရိုက္သည္။
ဒီတစ္ခါ ရိုက္သည္က နို႔ေတြကိုုျဖစ္သည္။
ျကိမ္တစ္ခ်က္ထိတိုင္း ယမင္း တုုန္တက္သြား
သလို နို႔သီးနုနုေလးလည္း ေကာ့တက္ေနသည္။ ခဏျကာေတာ့ မင္းညိဳ ဆက္မရိုက္ေတာ့
ေပ။ တုန္ခါစက္ကေလး ယူလာျပီး ယမင္း
အဂၤါေပၚ တိပ္နွင့္ကပ္ ခလုတ္ဖြင့္ေပးလိုက္
သည္။ တုန္ခါစက္ကေလးကား တဒီဒီျမည္
ေနသလို ယမင္းလည္း ထြန္႔ထြန္႔လူးေနသည္။
အဖုတ္မွာ အရည္ျကည္ေလးမ်ားပင္ စိုစြတ္
လာသည္။

" အု အု ဝု. ."

 ကလစ္ကေလးမ်ား ယူလာျပီး ယမင္းနို႔သီးနုနု
ေလးမ်ားကို ညွပ္ေတာ့ ယမင္း မ်က္လံုးျပဴး
သြားသည္။ အတင္း ရမ္းခါေပမယ့္ ျမဲျမံလွ
သျဖင့္ မျပဳတ္ေပ။ အဖုတ္ဆီမွ တုန္ခါမႈ႕ နွင့္
အတူ ေစာေစာက အရိုက္ခံထားရေသာ နိို႔သီး
မ်ားမွာ ကလစ္အညွပ္ခံရသျဖင့္ အတင္း ရုန္း
ကန္ေတာ့သည္။ မ်က္ဝန္းမ်ားမွလည္း
အသနားခံေနသည္။ မင္းညိဳ မရပ္တန္႔နိုင္ေသး
ပါ။ ထားဝယ္ျကိမ္ယူလာျပီး ေစာေစာကလို
ခပ္စပ္စပ္ အားနဲ႔ရိုက္သည္။ ယမင္း ငိုေနေလ
ျပီ။ အသံမထြက္နိုင္ေတာ့။ ယမင္း ငိုေတာ့
သူ မေနနိုင္ေတာ့။ လြန္မ်ားသြားျပီလားဟု
ေတြးပူျပီး တုန္ခါစက္နွင့္ ကလစ္ေတြ ျဖဳတ္ေပး
သည္။ ထုတ္တန္းမွ ျကိဳးကိုနိွမ့္ေပးျပီး
လက္ေကာက္ဝတ္ကို ခ်ည္ထားေသာ ျကိဳးမ်ားအား ျဖည္ေပးလိုက္သည္။ ပါးစပ္ပိတ္ထား
တာလည္း ျဖဳတ္ေပးလိုက္သည္။ ယမင္းကား
ရိႈက္ျကီးတငင္ ငိုေနသည္။

" ကိုကို သိပ္ရက္စက္တယ္ အဲ႔ဒီေလာက္ထိ
ယမင္းမွ မခံနိုင္ေသးတာ. ." ဟု ေျပာျပီး ငို
သည္။ သူ႔ရင္ဘတ္ကို တအုန္းအုန္းထုသည္။
သူနားလည္စြာနွင့္ ယမင္းအား ရင္ခြင္ထဲဆဲြ
သြင္းကာ မ်က္ရည္ေတြ သုတ္ေပးသည္။
ဆံပင္ေတြ သပ္တင္ေပးျပီး နဖူးအား ျကင္နာ
စြာ ခပ္ဖြဖြနမ္းသည္။

" ကိုကို ေတာင္းပန္ပါတယ္ ယမင္း ကိုကို႔ကို
စိတ္ဆိုးေနျပီလား. . ."

" ဆိုးတယ္ မုန္းတယ္ .အဟင့္ . ."
  ငိုသံနွင့္ ေျပာေတာ့ မင္းညိဳ သနားသြားသည္။
" ယမင္းရယ္ ကိုကို ေတာင္းပန္ပါတယ္. .
တိတ္ တိတ္ . , ."
" ကဲ ထ အိမ္ျပန္ပို႔ေပးမယ္ အဝတ္ေတြဝတ္. ."
 မ်က္ရည္ေတြ သုတ္ျပီး အဝတ္ျပန္ဝတ္သည္။
နို႔ေတြမွာ နာေနေလရာ ေဘာ္လီဝတ္ေတာ့
ယမင္း ရံႈ႕ မဲ႔ေနသည္။

      ယမင္းအား ေခၚလ်က္ ျခံျပင္ထြက္ ကက
ငွားရသည္။ အိမ္နားထိ လိုက္ပို႔ေပးသည္။
ကားေပၚတြင္ သူ ယမင္းနား ကပ္ကာ
ေနာက္တစ္ပတ္လဲ ျခံကိုသြားမယ္ဟု ေျပာ
ေတာ့ မ်က္ေစာင္းလွလွရြယ္ျပီး ဗိုက္ေခါက္ကို
လက္သည္းရွည္မ်ားျဖင့္ ဆဲြလိမ္သည္။

" အ အ နာတယ္ . . "
သူ ထေအာ္ေတာ့ ဒရိုင္ဘာရိွတယ္ေလဟု
ေမးေငါ့ျပရင္း မ်က္ေစာင္း ရြယ္သည္။
ေျသာ္ ခ်စ္ရပါသည္ ယမင္းရယ္

ျပီးပါျပီ